ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ

ಭಾರತ ಎಲ್ಲಾರಂಗದಲ್ಲೂ ಮುಂದಿದೆ




¨sÁgÀvÀzÀ ªÀÄÄAzÉÆAzÀÄ ¢£À dUÀwÛ£À ¸ÀÆ¥Àgï ¥ÀªÀgï gÁµÀÖç DUÀĪÀ ¢£À ºÀwÛgÀ«zÉ. ªÉÊeÁÕ¤PÀ PÉëÃvÀæzÀ°è ªÀiÁrgÀĪÀ ¸ÁzsÀ£ÉUÀ¼À£ÀÄß UÀªÀĤ¹zÀgÉ ¨sÁgÀvÀ ¥ÀæUÀw ºÉÆAzÀÄwÛgÀĪÀ gÁµÀÖç. dUÀwÛ£À°è ¨sÁgÀvÀªÀÅ vÀ£ÀßzÉ DzÀ ªÉʲµÀÖöåvÉAiÀÄ£ÀÄß ºÉÆA¢zÉ JAzÀÄ C¨sÁ«¥À gÁ¶ÖçÃAiÀÄ PÁAiÀÄðzÀ²ð «£ÀAiÀÄ ©zÀj ºÉýzÀgÀÄ.
CªÀgÀÄ C¨sÁ«¥ÀzÀ 33£Éà gÁdå ¸ÀªÉÄäüÀ£ÀzÀ §»gÀAUÀ ¸À¨sÉAiÀÄ°è ªÀiÁvÀ£ÁqÀÄvÀÛ, ¨sÁgÀvÀ zÉñÀzÀ°è AiÀiÁªÀ PÉÆgÀvÉAiÀÄÄ E®è ¨sÁgÀvÀ eÁUÀwPÀ ªÀÄlÖzÀ°è ¥Àæ¥ÀAZÀzÀ J®è zÉñÀUÀ½UÉ ¸ÀªÁ®£ÀÄß ºÁPÀĪÀÅzÀ®èzÉ, ««zsÀ PÉëÃvÀæUÀ¼À°è vÀ£ÀßzÉAiÀiÁzÀ ZÁ¥ÀÄ ºÉÆA¢zÉ.
zÉñÀzÀ°è 23 ®PÀë ¸ÉʤPÀgÀÄ PÁAiÀÄð¤gÀvÀgÁVzÁÝgÉ. «eÁÕ¤UÀ¼À ¸ÀºÁAiÀÄ¢AzÀ CdÄð£À, CVß 5 G¥ÀUÀæºÀUÀ¼À£ÀÄß GqÁªÀuÉ ªÀiÁqÀ¯ÁVzÉ. CvÀåAvÀ ªÀÄÄAzÀĪÀjzÀ vÀAvÀæeÁÕ£À¢AzÀ PÀÆrzÀ AiÀÄÄzÉÆÝÃ¥ÀPÀgÀtUÀ¼ÀÄ, ¸Áål¯ÉÊmïì, ®WÀÄ «ªÀiÁ£ÀUÀ¼ÀÄ EªÉ®èªÀÅUÀ¼À£ÀÄß £ÁªÉà ¸ÀȶָÀĪÀ ¸ÁªÀÄxÀåðªÀ£ÀÄß ºÉÆA¢zÉݪÉ. DzÀgÉ ¸ÀªÀÄxÀð £ÁAiÀÄPÀvÀézÀ PÉÆgÀvÉ F zÉñÀPÉÌ §ºÀÄzÉÆqÀØ ¸ÀªÀĸÉåAiÀiÁV ºÉÆgÀºÉÆ«ÄäzÉ. D PÉÆgÀvÉAiÀÄ£ÀÄß «zÁåyð ¥ÀjµÀwÛ£À PÁAiÀÄðPÀvÀðgÀÄ vÀÄA§¨ÉÃPÀÄ JAzÀgÀÄ.
    UÀrAiÀÄ°è£À ¸ÉʤPÀgÀÄ ¸ÀªÀĪÀ¸ÀÛç zsÀj¹ PÁAiÀÄð¤ªÀð»¹zÀgÉ, «zÁåyð ¥ÀjµÀwÛ£À PÁAiÀÄðPÀvÀðgÀÄ ¸ÀªÀĪÀ¸ÀÛç E®èzÉà ¸ÉʤPÀgÀÀAvÉ Erà zÉñÀzÀ°è PÁAiÀÄð¤ªÀð»¸ÀÄwÛzÁÝgÉ. CAzÀÄ ¸ÁévÀAvÀæöåPÁÌV ®PÁëAvÀgÀ d£À §°zÁ£À PÉÊUÉÆAqÀgÉ, EAzÀÄ D ¸ÀévÀAvÀæöåªÀ£ÀÄß G½¹PÉƼÀî®Ä £ÀªÀÄä PÁAiÀÄðPÀvÀðgÀÄ fêÀzÀ ºÀAUÀÄ vÉÆgÉzÀÄ PÁAiÀÄð¤ªÀð»¸ÀÄwÛzÁÝgÉ JAzÀÄ £ÀÄrzÀgÀÄ.
    EAzÀÄ Erà zÉñÀzÀ°è C¨sÁ«¥À MAzÀÄ AiÀıÀ¹é «zÁåyð ¸ÀAWÀl£ÉAiÀiÁVzÉ. £ÁªÀÅ MAzÀÄ ºÉÆÃgÁlPÉÌ PÀgÉPÉÆlÖgÉ CzÀPÉÌ MAzÀÄ vÁQðPÀ CAvÀåªÀ£ÀÄß ¤ÃqÀÄvÉÛêÉ. D PÁgÀtPÁÌV AiÀiÁªÀ gÉÊvÀ ºÉÆÃgÁlUÀ½UÉ, ªÀiÁf ¹.JA CªÀgÀ ºÉÆÃgÁlUÀ½UÉ ªÀÄtÂAiÀÄzÀ EA¢£À gÁdå ¸ÀgÀPÁgÀ £ÀªÀÄä JgÀqÀÄ ¢£ÀUÀ¼À ¤gÀAvÀgÀ ºÉÆÃgÁlPÉÌ ªÀÄtÂzÀÄ 2006gÀ ¹.E.n PÁAiÉÄÝAiÀÄ£ÀÄß »A¥ÀqɬÄvÀÄ.
    ¸ÀIJïï PÀĪÀiÁgï ²AzsÉAiÀĪÀgÀAvÀºÀ ªÀÄvÀ¨ÁåAPï gÁdPÁgÀtÂUÀ¼À PÁgÀt¢AzÁVAiÉÄ EAzÀÄ ¤µÁÖªÀAvÀ ¥Éưøï C¢üPÁj ªÀÄ°èPÁdÄð£À §AqÉ ºÀÄvÁvÀägÁzÀÄzÀÄ. EzÀgÀ°è ¸ÀIJïï PÀĪÀiÁgï ²AzsÉAiÉÄ ¥ÀæªÀÄÄR DgÉÆæ. F PÉƯÉAiÀÄ »AzÉ §ºÀÄzÉÆqÀØ ¸ÀAZÀÄ £ÀqÉ¢zÉ. DzÀÝjAzÀ vÀ¦¸ÀÜvÀjUÉ ²ÃWÀæªÁV PÀpt ²PÉë ¤ÃqÀ¨ÉÃPÀÄ. E®è¢zÀÝgÉ «zÁåyð ¥ÀjµÀvï  ºÉÆÃgÁl PÉÊUÉƼÀî°zÉ JAzÀÄ JZÀÑj¹zÀgÀÄ.
    ¥ÀjªÀvÀð£É £À«ÄäAzÀ DgÀA¨sÀªÁUÀ¨ÉÃPÀÄ. zÉñÀzÀ°è CgÁdPÀvÉ vÁAqÀªÀªÁqÀÄwÛzÉ. EzÀ£ÀÄß vÀqÉAiÀĨÉÃQzÀÝ ¸ÀgÀPÁgÀ ¨sÀæµÁÖZÁgÀzÀ°è ªÀÄļÀÄVºÉÆÃVzÉ JAzÀÄ PÀ¼ÀªÀ¼À ªÀåPÀÛ¥Àr¹zÀgÀÄ.

    ¸ÀAWÀl£É fêÀ£À±ÀQÛAiÀÄ£ÀÄß PÀ°à¹PÉÆnÖzÉ. EzÀjAzÀ PÁAiÀÄðPÀvÀðgÀ ªÀåQÛvÀé «PÀ¸À£ÀªÁUÀÄwÛzÉ. F ¸ÀªÉÄäüÀ£ÀPÉÌ Erà ºÀħâ½î £ÁUÀjÃPÀgÀÄ ºÀvÁÛgÀÄ jÃwAiÀÄ°è ¸ÀºÀPÀj¹zÁÝgÉ. CzÀPÉÌ PÁgÀt CªÀgÉ®èjUÉ C¨sÁ«¥ÀzÀ CªÀ±ÀåPÀvÉAiÀÄ CjªÁVzÉ JAzÀÄ ¸ÀAvÀ¸À ªÀåPÀÛ¥Àr¹zÀgÀÄ.

ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳು

ಈ ಬ್ಲಾಗ್‌ನ ಜನಪ್ರಿಯ ಪೋಸ್ಟ್‌ಗಳು

ಏಕಾಂಗಿಯೊಬ್ಬನ ದಾರಿಯ ಕವಲುಗಳು...

ಇಷ್ಟೂ ದೂರ ಸಾಗಿ ಬಂದರೂ ನಾನು ಇನ್ನು ಗುರಿ ಮುಟ್ಟೆ ಇಲ್ಲ ಎಂಬ ಕಠೋರ ಸತ್ಯ ಅರಿವಿಗೆ ಬರುವದು ಒಮ್ಮೆ ಕತ್ತು ತಿರುಗಿಸಿ ಹಿಂದೆ ನೋಡಿದಾಗ. ನಾವು ಅಂದುಕೊಂಡ ಕನಸು, ನಾವು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಗುರಿಯನ್ನು ತಲುಪುವ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ನೂರೆಂಟು ಕವಲುಗಳು, ತಗ್ಗುದಿನ್ನೆಗಳು ಹೆಡೆ ಬಿಚ್ಚಿ ಸ್ವಾಗತಿಸುತ್ತವೆ. ನಮ್ಮ ಮನಸಿನ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ಕೇಳದೆ ಬೇರೆ ಯಾರದೋ ಮಾತಿಗೆ ನಮ್ಮ ಕನಸನ್ನು ಚಿವುಟಿ ಮತ್ತೊಬ್ಬರ ಕನಸಿಗೆ ಜೀತದಾಳಾಗಿ ದುಡಿಯುವ ಪರಿ ದಿಕ್ಕು ದೆಸೆಯಿಲ್ಲದೆ ಸುತ್ತುವ ದಿಕ್ಸೂಚಿಯಿಲ್ಲದ ಹಡಗಿನಂತಾಗುತ್ತದೆ. ನಾನು ಹೊಗುವ ದಾರಿ ನನಗೆ ಮಾತ್ರ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ ಹೊರತು ಬೇರೆ ಯಾರಿಗೂ ಅಲ್ಲ. ಅದು ಎಂದಿಗೂ ಕವಲೊಡೆದು ಅಪರಿಚಿತ ಊರಿಗೆ ಹೋಗುವದಿಲ್ಲ. ಅಂದುಕೊಂಡ ಗೂಡಿಗೆ ನಮ್ಮನ್ನು ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿ ನಮಗಾಗಿ ಸುಖ ಸಂತೋಷದ ನಿಧಿ ಕಾದು ಕೂತಿರುತ್ತದೆ. ನಾನು ಸಾಗುವ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಮುಳ್ಳಿದೆ ಅಂತ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ ಅದು ನನಗೆ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚಿನ ಹಾದಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿ ನನಗಾಗಿ ಹೂವು ಹಾಸಿಗೆ ಹಾಸಿರುತ್ತದೆ. ತಂಪು ತಂಗಾಳಿಯ ಜೊತೆ ನೆರಳು ನೀಡುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ನಾನು ಮಾಡಬೇಕಾದದ್ದು ಇಷ್ಟೇ, ನನಗಾಗಿ ನಾನು ಬದುಕುವದು. ಇದು ಒಂತರಾ ಸ್ವಾರ್ಥ ಎನಿಸಿದರೂ ಪರರಿಗೋಸ್ಕರ ದಿನಗಟ್ಟಲೆ ವ್ಯಯಿಸುವ ನಾನು ನನಗೋಸ್ಕರ ಒಂದಷ್ಟು ಸಮಯ ಕೊಡುವದರಲ್ಲಿ ಏನು ತಪ್ಪಿದೆ..? ಅದೇ ಸಂತೆಯ ಪರಿಚಿತವಿರುವ ಮಂದಿಯ ನಡುವೆ ನಮ್ಮ ದಾರಿ ಸಿಕ್ಕು ದಿಕ್ಕಾಪಾಲಾಗಿ ದಡ

ಚಂದಿರನಲ್ಲದೇ ನಿನಗೇನು ಕೊಡಲಿ ನಾನು..!

ಅವಳು, ಆಕೆ ಬಳಕಿದರೆ ಬಾತುಕೋಳಿಯ ಮೈಯವಳು, ದುಂಡುಮುಖ, ಗಿಣಿಯನ್ನು ನಾಚಿಸುವ ಮೂಗು, ಗಾಳಿ ಬೆಳಕನ್ನುಂಡು ಉಬ್ಬಿಕೊಂಡ ಗಲ್ಲಗಳು, ಅರಳಿ ನಿಶ್ಚಲವಾಗಿ ಕಾಡಿಸುವ ಮುಗ್ಧ ಕಣ್ಣುಗಳು, ಅಲ್ಲಲಿ ಇಳಿಬಿದ್ದಿರುವ ಮುಂಗುರುಳಿನವಳು, ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚಿ ಮಾಯವಾಗುವ ಪ್ರೇಮಲೋಕದ ರಾಜಕುಮಾರಿಯಂತವಳು, ಬರಗಾಲ ಬಿದ್ದ ನೆಲಕ್ಕೆ ತಂಪೆರೆಯುವ ಮಳೆ ಸುರಿದವಳು, ಮಿನಾಕ್ಷೀ ಚೌಕ್‍ನ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕಲ್ಲುಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿಯೂ ಕಾಣಿಸಿದವಳು, ಕಾಡಿಸಿದವಳು, ಹೃದಯಕ್ಕೆ ತೂತು ಕೊರೆದವಳು, ಕ್ಲಾಸ್‍ಲ್ಲಿ ಜುಮುಕಿಗಳನ್ನು ಅಲುಗಾಡಿಸುತ್ತಾ, ಕಾಲ್ಗೆಜ್ಜೆಯ ಸದ್ದುಮಾಡುತ್ತಾ ನಡೆದಾಡುವ ನವಿಲಿನಂತವಳು, ಅದಕ್ಕೂ ಮೀರಿ ಧಿಮಾಕಿನ ರಾಣಿಯ ವಂಶದವಳು. ಅವಳಿಗೆ ನಾನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಆಂಬ್ಯುಲೆನ್ಸ್ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅದಕ್ಕೂ ಒಂದು ಕಾರಣವಿದೆ. ಕೋಚಿಂಗ್‍ಗೆ ಬಿಜಾಪೂರಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ ಗೋಲಬುಂಬಜ್‍ದ ಹಾಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಸೆಳೆದವಳು ಅವಳು. ನನ್ನ ಹೃದಯದ ಪ್ರತಿ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಅವಳ ನೆನಪು ಪ್ರತಿದ್ವನಿಸುತ್ತಿದೆ ಒಂದಲ್ಲಾ ಎಳೇಳು ಸಾರಿ...! ಕ್ಲಾಸ್‍ಲ್ಲಿ ಪ್ಯಾನಿಗಾಗಿ ನಡೆದ ಜಿದ್ದಾಟದಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದವಳು ನೀನಲ್ಲವೇ ನನ್ನವಳು. ಅವಳ ಗೆಲ್ಲುವ ಹಠಮಾರಿತನಕ್ಕೆ ಸೋತು ಹೋದ ಹುಚ್ಚು ಪೋರ ನಾನು. ಅವಳ ಒಂದು ನಗುವಿಗಾಗಿ, ವಾರೆಗಣ್ಣಿನ ನೋಟಕ್ಕಾಗಿ, ಕೈಬೆರುಳುಗಳ ಉಂಗುರಗಳ ದರ್ಶನಕ್ಕಾಗಿ, ಇತಿಹಾಸದ ಪೀರಿಯಡ್‍ಲ್ಲಿಯೂ ವಾಕರಿಕೆ ತರುವಷ್ಟು ಭವಿಷತ್‍ಕಾಲದ ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದವನು ನ

ಸೂರ್ಯಪುತ್ರರ ನೋವಿಗೆ ಇಲ್ಲಿದೆ ಪರಿಹಾರ

ಹರೆಯದ ವಯಸಲ್ಲಿ ಬೇಗನೆ ಏಳುವದು ಕಷ್ಟಕಣ್ರೀ. ಗಲ್ಲಿಗೇರಿಸುವ ಶಿಕ್ಷೆಯಾದ್ರೂ ಕೊಡಿ ಬೆಳಗ್ಗಿನ ಜಾವದಲ್ಲಿ ಏಳುವ ಕೆಲಸ ಹಚ್ಚಬೇಡಿ. ರಾತ್ರಿ ಮೂರರವರೆಗೆ ಸಿನಿಮಾ, ಮೇಸೆಜು, ವಾಟ್ಸಾಪ್ ಅಂತ ಟೈಮ್‍ತಿಂದು ಮುಸುಕು ಹೊದ್ದು ಮಲಗಿದಾಗ ಜಗದ ಪರಿವೆ ಇಲ್ಲದೆ ಲೋಕದ ಯಾವುದೇ ಚಿಂತೆ ಇಲ್ಲದವರಂಥೇ ನಿದ್ದೆ ಆವರಿಸಿರುತ್ತದೆ. ಬೆಳಗ್ಗೆ ಯಾರಾದ್ರೂ ಮುಸುಕು ಹೊದ್ದು ಮಲಗಿದವನನ್ನು  ಎಚ್ಚರಿಸಿದಾಗ ಎದುರಿನವರ ಕೆನ್ನೆಯ ಮೇಲೆ ಬಿಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಬಾಸುಂಡೆ ಮೂಡಿಸುವಷ್ಟು ಸಿಟ್ಟು ಬರುತ್ತದೆ. ಅಲ್ರೀ ನೀವೆ ಹೇಳ್ರೀ... ಬೆಳಗ್ಗಿನ ಜಾವದಲ್ಲಿ ದೀಪಿಕಾ ಪಡುಕೋಣೆ ನಮ್ಮ ಜೊತೆ “ಚಾಟ್‍ಮಸಾಲ” ತಿನ್ನುವಾಗ ಯಾರಾದ್ರೂ ಡಿಸ್ಟರ್ಬ್ ಮಾಡಿದರೆ ನಿಮಗೂ ಸಿಟ್ಟು ಬರಲ್ವಾ..? ತಿಳಿನೀಲಿ ಕಂಗಳ ಹುಡುಗಿಯ ನೆನೆದು ಪೋಲಿ ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತಾ ಅವಳ ಹತ್ತಿರ ಹೋಗಿ ಮುತ್ತನ್ನು ಕೊಡುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮೈ ಮೇಲೆ ತಣ್ಣಿರು ಸುರಿದರೆ ಎಬ್ಬಿಸಿದವರನ್ನು ಜಾಡಿಸಿ ಒದೆಯುವಷ್ಟು ಸಿಟ್ಟು ಬರಲ್ವಾ..? ಬೆಳಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಎದ್ದು ವ್ಯಾಯಾಮ ಮಾಡಿದ್ರೆ ಪರ್ಸನಾಲಿಟಿ ಚನ್ನಾಗಿ ಇರುತ್ತೆ ಅಂತ ಅದೇಷ್ಟೂ ಜನ ನಂಗೆ ತಲೆತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾನೇನೊ ಜಾಂಗಿಗ್ ಮಾಡಲು ಆಸೆ. ಆದ್ರೆ ತಕರಾರು ಇರೋದು ನಸುಕಿನ ಜಾವ 5 ಗಂಟೆಗೆ ಏಳೋದು. ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದರು ನಮ್ಮಂತ ಸೂರ್ಯಪುತ್ರರಿಗೆ ದೇಶವನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಯುವದಕ್ಕೊಸ್ಕರ  “ಏಳಿ ಎದ್ದೇಳಿ’ ಅಂತ ಸಿಂಹಘರ್ಜನೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಎಷ್ಟು ಗಂಟೆಗೆ ಏಳಬೇಕು ಎಂದು ಹೇಳಿಲ್ಲ